روند ساخت شیلنگ آتش نشانی اتریشی در 20 سال گذشته استفاده از مواد سبک تر، قوی تر و کمتر برای نگهداری بوده است.
انتظار می رود این روند در آینده با تکامل مواد جدید و روش های ساخت ادامه یابد. یکی از نتایج این روند، معرفی شیلنگ های تغذیه سبک وزن در قطرهایی است که قبلاً هرگز امکان پذیر نبود. شیلنگ هایی تا قطر 12 اینچ (30.5 سانتی متر) با درجه بندی فشار تا 150 psi (10.3 بار؛ 1030 کیلو پاسکال) اکنون در دسترس هستند. انتظار می‌رود که این شیلنگ‌ها در آتش‌نشانی صنعتی در مقیاس بزرگ، و همچنین در تلاش‌های امدادرسانی در بلایای طبیعی و عملیات نظامی کاربرد پیدا کنند.[17]
شیلنگ های آتش نشانی دارای قطرهای مختلفی هستند. خطوط خرطومی سبک و تک ژاکتی، خطوط شلنگ با قطر 3⁄4، 1 و 1+1⁄2 اینچ معمولاً در برنامه های مهار آتش سوزی استفاده می شود. برای کاربردهای سازه ای از خطوط دوتایی سنگین، ژاکت دوتایی، 1+1⁄2، 1+3⁄4، 2، 2+1⁄2 و گاهی اوقات خطوط 3 اینچی استفاده می شود. خطوط تامین، که برای تامین آب دستگاه های آتش نشانی استفاده می شود، اغلب در قطرهای 3+1⁄2، 4، 4+1⁄2، 5 و 6 اینچ یافت می شود.
سیستم‌های مختلفی برای تعمیر سوراخ‌ها در شیلنگ‌های آتش نشانی وجود دارد که رایج‌ترین آنها Stenor Merlin است که مواد وصله‌ای را برای شیلنگ‌های نوع 1، 2 و 3 ارائه می‌دهد. تکه ها در دو اندازه مختلف و دو رنگ مختلف (قرمز و زرد) عرضه می شوند. تکه‌ها روی شیلنگ ولکانیزه می‌شوند و معمولاً تا پایان عمر شلنگ دوام می‌آورند.
اتصالات شلنگ اغلب از برنج ساخته می شود، اگرچه اتصالات آلومینیومی سخت شده نیز مشخص شده است.[15] در کشورهایی که از جفت‌کننده‌های سریع برای شلنگ‌های حمله استفاده می‌کنند، آلومینیوم فورج شده برای دهه‌ها استفاده می‌شود، زیرا جریمه وزنی برنج برای کوپلرهای Storz بیشتر از اتصالات رزوه‌ای است.
